Praten met een maïsplant
Tien dagen na het planten, als de jonge maïsplant zichtbaar is kun je met de maïsplant praten. De eerste vraag die je de maïsplant kunt stellen is: 'Mijn lieve kleine maïsplant, herinner je je nog de tijd dat je een klein zaadje was?' De maïsplant kan het vergeten zijn en heel verbaasd opkijken: 'Ik? Een maïskorrel? Ik geloof het niet!'
Maïsplanten spreken geen Engels en ook geen Nederlands. Maar ze hebben hun manier van praten, van communiceren, dus als je heel goed oplet, kun je begrijpen wat ze je proberen te vertellen. Dus de maïsplant zal heel verbaasd opkijken, en iets zeggen als: ‘Ik, geleefd als een maïskorrel? Ik geloof het niet!' Dan moet jij haar helpen, want jij hebt de mais geplant. Je bent elke dag naar de pot gekomen en hebt het zaad water gegeven. Je weet heel goed dat dat de waarheid is, en je doet je best om de jonge maïsplant te helpen herinneren: 'Luister, lieverd. Ik herinner me nog heel goed de tijd dat je een piepklein maïskorreltje was - Thay had het me tijdens een retraite gegeven, en ik heb je in deze pot geplant. En ik heb verscheidene dagen gewacht voordat je ontkiemde en het eerste blaadje voortbracht. Dus ik weet heel goed dat je een maiskorrel bent geweest.'
Dus met jouw hulp zal de maïsplant zich kunnen herinneren dat zij ooit een maïskorrel is geweest. En als je dat beter doet, als je naar de maïsplant kijkt, zelfs als je de maïskorrel niet meer ziet, weet je dat de maïskorrel er nog ergens is. De maïskorrel is niet gestorven. Als je diep in de maïsplant kijkt, kun je de maïskorrel er nog in zien. Het heeft niet meer de vorm van een graankorrel, maar het leeft nog steeds.
Ben ikzelf een maisplant?
Als je meditatie beoefent kan je heel goed de maiskorrel zien die aanwezig is in de maisplant. En als je naar jezelf kijkt, in je lichaam, wat zie je dan?
Je gelooft niet dat jij op een bepaald moment in het verleden ook een heel klein zaadje was. Je was een heel klein zaadje in de baarmoeder van je moeder en veel kleiner dan de maïskorrel. Je herinnert je dat niet. En jij bent een voortzetting van dat zaadje. Als je diep kijkt, zie je nog steeds dat zaadje in je, dat nog leeft.
Herinner je je die heerlijke tijd die je doorbracht in de baarmoeder van je moeder? Misschien heb je een vage herinnering aan die tijd. Het is daar zo comfortabel. Het is niet te warm. Het is niet te koud. De temperatuur is precies goed, en het is heel zacht. Je brengt ongeveer negen maanden door in dat prachtige onderkomen. In het Vietnamees en Chinees heet die plek in je moeder 'het paleis van het kind'. Het mooiste is dat je je daar nergens zorgen over hoefde te maken. Je dacht niet aan het verleden of de toekomst, je dacht zelfs niet aan eten of drinken, want alles werd door je mama gedaan. Ze dronk voor jou, ze at voor jou, ze ademde voor jou. Jij hoefde helemaal niets te doen. En je vader zorgde goed voor je moeder.
De liefde van je moeder en vader wordt geboren
De dag dat je moeder zich ervan bewust werd dat jij in haar zat, was ze zo gelukkig. Ze bloeide als een bloem, en de liefde werd in haar geboren. Jouw aanwezigheid bracht veel vreugde bij je moeder en je vader. Je was heel klein, en toch was je het voorwerp van liefde. En je moeder was heel voorzichtig. Ze stopte met alcohol drinken, ze stopte met roken omdat ze wist dat dat jou van binnen zou schaden. Dat was uit liefde. En ze bleef niet te laat op in de nacht. Ze probeerde de dingen voorzichtig te doen, en ze lette op wat ze at, ze koos alleen de goede dingen uit om te eten, omdat ze wist dat iets eten dat niet goed voor haar is, niet goed voor jou zou zijn. De liefde was groot, maar velen van ons herinneren zich die tijd niet.
Het moment dat je geboren werd, was een heel moeilijk moment voor jou, voor je moeder, en voor je vader. Het kostte haar veel pijn om je eruit te laten komen. Toen je eruit kwam, knipten ze de navelstreng door. Je bent met een lange navelstreng verbonden geweest met je moeder. De lucht die je moeder inademde, kwam via die navelstreng bij jou. Het voedsel dat je moeder at, kwam via die navelstreng bij jou. Toen je geboren werd, knipten ze de navelstreng door. Vanaf dat moment moest je op jezelf zijn.
Je moest voor jezelf eten. Zij kon niet meer voor je eten. Je moest zelf drinken. Ze kon niet meer voor je drinken. En je moest zelf ademen. Ze kon niet meer voor je ademen. Het was zo moeilijk voor jou, het was zo moeilijk voor haar. En het was een heel gevaarlijk moment. Je moest leren hoe je je eerste inademing moest doen. Dat is niet makkelijk voor een baby.
Mijn moeder droeg mij in haar, nu draag ik mijn moeder in mij
Thay wil dat jij weet dat jij voortkomt uit een heel klein zaadje, geplant door je moeder en je vader. En jij bent de voortzetting van dat kleine zaadje. Het betekent dat je een voortzetting bent van je vader en je moeder. Jij gelooft dat je moeder en je vader buiten jou staan, maar dat is slechts een deel van de waarheid. De waarheid is dat je moeder in je zit, je vader zit in je, in elke cel van je lichaam. En waar je ook gaat, je draagt je vader en je moeder met je mee. En als je lacht, lachen je vader en je moeder met je mee. Als je huilt, huilen je vader en moeder met je mee. En als je gelukkig bent, zijn je vader en moeder gelukkig in jou. En als je lijdt, lijden je vader en moeder met je mee. En als je beter oefent, zie je dat niet alleen je vader en moeder in je zijn, maar dat alle generaties van voorouders in je zijn. Telkens als je in staat bent om één inademing te maken en je gelukkig voelt, voelen al je voorouders in jou zich gelukkig. Wanneer je in staat bent een stap te zetten vol stabiliteit, vrijheid en vreugde, verheugen al je voorouders in jou zich. Dus je oefent niet alleen voor jezelf. Je oefent voor je ouders en je voorouders."
De volledige dharmalezing kun je hier bekijken.
Deze blog is overgenomen van de website van de Plum Village App (gepubliceerd 20 jan 2021) en vertaald door Peter van Leeuwen