Ons antwoord richt zich daarentegen op verdraagzaamheid over het anders zijn, verzoening wanneer het gaat en verbinding tussen mensen en groepen die op het eerste oog vooral verschillen, maar zodra zij in gesprek gaan en naar elkaar luisteren vooral overeenkomsten ontdekken. Allemaal mensen.
Met alle soorten crises waar we nu mee te maken hebben en nog krijgen, is het zaak de rijen te sluiten, in gesprek te blijven met elkaar en het politieke bestuur op zijn verantwoordelijkheden te wijzen.
De Prinsjesdagviering is een unieke samenwerking van bahá’ís, boeddhisten, brahma kumaris, christenen, hindoes, humanisten, joden, moslims, sikhs en soefi’s. Een veelkleurig moment van bezinning bij de opening van het parlementaire jaar. Voor een bezielde democratie. In muziek, verhalen en toespraken laat de viering de diversiteit aan levensbeschouwelijke tradities in Nederland zien.
Tekst van Thich Nhat Hanh: De vijand is niet de mens
Tijdens de bijeenkomst werd ook een tekst van Thich Nhat Hanh voorgedragen door Ilse Krabben, actief in jongerenbeweging Wake Up van Leven in Aandacht en auteur van 'Springlevend'.
"De boeddhistische monnik Thich Nhat Hanh zei:
Wanneer je één kant kiest word je beschermd door
tenminste één kant.
Als je geen kant kiest, word je blootgesteld aan aanvallen
van beide kanten.
Dat is een moeilijke weg.
Je kiest echter niet tussen twee groepen mensen.
Je kiest tussen het goede en het kwade.
Je kiest voor geweldloosheid, broederschap en zusterschap.
Je kiest tegen geweld en discriminatie.
Je staat altijd aan de kant van de mensen.
Zelfs als de mensen geweld gebruiken en haat koesteren.
Je verzet je alleen tegen het geweld, je verzet je niet tegen
de mensen van deze of de andere kant.
De vijand is niet de mens.
De vijand is polarisatie, geweld en haat.
We kiezen niet voor de ene groep mensen en tegen de
andere.
We kiezen voor broederschap, zusterschap en
geweldloosheid.
Dat is duidelijk. Dat is helder. Dat is eenvoudig."
Reflectie
Ilse schreef naderhand nog een korte reflectie:
"Voorafgaand aan dit evenement was ik bang of men deze tekst wel zou kunnen ontvangen. Of we vandaag (met alles wat er in de wereld gaande is) nog wel genoeg hoop en vertrouwen kunnen hebben in de mogelijkheid van een betere wereld. Het was best confronterend en verdrietig om deze twijfel te erkennen. Maar wat was ik blij om te ervaren dat het WEL kan! Het was zo’n mooie sfeer waar we echt aanwezig en SAMEN waren! En waar elke stem telde. En dat het dus zeker niet naïef of zinloos is in het willen geloven en bijdragen aan een betere wereld. Iedereen op zijn of haar manier. Maar toch samen. Als één familie. En wat ben ik dankbaar dat Thay deze realiteit en mogelijkheid met ons gedeeld heeft."