Boodschap
Het leven heeft haar voetafdrukken op mijn voorhoofd achtergelaten.
Maar deze ochtend ben ik weer een kind geworden.
De glimlach, gezien door bladeren en bloemen,
is terug om de rimpels glad te strijken,
zoals de regen voetafdrukken op het strand wist.
Opnieuw begint een cyclus van geboorte en dood.
Ik loop over doornen, maar stevig, zoals tussen bloemen.
Ik houd mijn hoofd omhoog.
Verzen bloeien op tussen de geluiden van bommen en mortieren.
De tranen die ik gisteren vergoot zijn regen geworden.
Ik voel me rustig als ik het geluid ervan op het rieten dak hoor.
Mijn kindertijd, mijn geboorteland, roept me,
en de regen doet mijn wanhoop smelten.
Ik ben hier, nog in leven, in staat om rustig te glimlachen.
O zoete vruchten, voortgebracht door de boom van het lijden!
Ik draag het dode lichaam van mijn broer,
Ik ga over het rijstveld in de duisternis.
De aarde zal je stevig in haar armen houden, mijn liefste,
zodat je morgen herboren zult worden als bloemen,
bloemen die rustig glimlachen in het ochtendveld.
Op dit moment huil je niet meer, mijn liefste.
We hebben een te diepe nacht doorgemaakt.
Deze morgen,
kniel ik neer op het gras,
wanneer ik jouw aanwezigheid opmerk.
Bloemen die een onuitsprekelijk prachtige glimlach dragen,
spreken tot mij in stilte.
De boodschap,
de boodschap van liefde
en begrip,
is inderdaad tot ons gekomen.
Thich Nhat Hanh
Saigon 1964