Kun je iets over jezelf vertellen?
Mijn naam is Agnes en ik ben half Braziliaans, half Japans en ik woon al 4 jaar in Amsterdam. Ik ben opgegroeid op een prachtig eiland in het zuiden van Brazilië waar ik Civiele en Industriële Techniek en Productontwerp heb gestudeerd. Mijn werk bracht me over de hele wereld. Als global business developer voor een technologiebedrijf heb ik op veel plaatsen gewoond, zoals São Paulo, New York, Seattle en Londen. Vandaag de dag is Amsterdam mijn thuis.
Hoe ben je in aanraking gekomen met Thay's leer?
Ik heb het enorme geluk om onvoorwaardelijk liefhebbende en altijd aanwezige ouders te hebben. Ik heb geleerd dat grote liefde gepaard gaat met groot verdriet. Twee jaar geleden werd bij mijn vader alvleesklierkanker geconstateerd en na negen moeilijke maanden chemotherapie overleed hij in Brazilië. Nadat ik veel tijd had besteed aan het leren kennen van mezelf, was de nieuwe ervaring van rouw mij toch volkomen vreemd, dus besloot ik om er kennis mee te maken en het te bestuderen. Tussen de vele boeken die niet resoneerden met mijn gevoelens, kwam ik het boek "Geen dood, geen vrees" van Thich Nhat Hahn tegen. Dat was een keerpunt voor mij en het is het boek dat ik het meest aan vrienden en familie heb gegeven.
Rouw en Thay's Leer
Thay's inzichten van interbeing, geen geboorte, geen dood raakten me diep en boden me de troost die ik nergens anders kon vinden. Na een paar maanden had ik het voorrecht om Plum Village te bezoeken tijdens hun eerste retraite na COVID en na Thay's overlijden. Met de liefde en zorg van de zusters in de New Hamlet kon ik mijn verdriet op een prachtige manier verwerken en het inzicht krijgen van vergankelijkheid en voortzetting.
Het inzicht van voortzetting stelt me in staat om minder te wanhopen over de fysieke afstand tot mijn vader, omdat ik hem kan voelen als ik aandachtig loop, een mooie zonsondergang zie of een van zijn recepten kook. Mijn vader kookte prachtig en had zoveel plezier in het verzorgen en voeden van zijn geliefden, waarbij hij kosten noch moeite spaarde om de koelkast te vullen met onze favoriete maaltijden, gezond en vers van de markt. Van hem leerde ik eten als liefdestaal kennen en hoe ik voor andere mensen moest zorgen. Met het inzicht van voortzetting en geen geboorte, geen dood, was ik in staat mijn verdriet om te zetten in een mooi project, waarin ik de voortzetting van mijn vader kan eren.
Carrière en Thay's leer
Een jaar geleden besloot ik Thay's en mijn vaders leer te combineren door een eetclub op te richten. Een supperclub is iets tussen een restaurant en een etentje in. Je koopt een kaartje voor een vast 3-gangen fusionmenu dat door mij wordt gekookt. Je deelt een tafel met vreemden (vrienden die je nog niet hebt ontmoet) die gelijkgestemd zijn rondom het gemeenschappelijke aspect van eten. Aan mijn tafel heb ik vriendschappen zien ontstaan, mensen die plannen maakten voor yogalessen, boottochtjes en het uitwisselen van visitekaartjes. Ik heb mijn buren ontmoet, hun vrienden die ook weer hun vrienden meebrachten, enzovoort. Wat begon als een tafel met 8 mensen, waren er op mijn laatste evenement 43 - dat was 14 meter verbinding en gemeenschapsvorming!
Mijn keuken is sterk beïnvloed door mijn achtergrond: Braziliaans-Japanse fusion, maar ook door mijn ervaringen en de plaatsen waar ik ben geweest, dus het thema varieert. Afgelopen juni ging ik op kookretraite in het klooster van Plum Village, in Frankrijk. De ervaring inspireerde mijn volgende menu, een Vietnamese tempelvoedselavond, die ik organiseerde bij de Grachten van Amsterdam, met een aantal van de recepten die de zusters me in het klooster leerden, zoals tofu, zelf gemaakt vanaf nul.
Bij andere gelegenheden organiseer ik Mindful Dinners, waarbij we Thich Nhat Hanh's Food Contemplation reciteren, waarna ik een korte eetmeditatie doe, we een paar minuten in stilte eten en de avond dan normaal verdergaat met socializen. Ik breng altijd een element van mindfulness naar mijn bijeenkomsten, hetzij door te koken met plantaardige producten of met een contemplatieve vraag voor de gasten.
Ik heb het geluk deel uit te maken van een Sangha die er voor me was in de ups en downs van het leven. Ik heb vrienden voor het leven gemaakt die me niet alleen steunen in mijn beoefening, maar me ook steunen en aanmoedigen bij mijn projecten, en soms ook naar mijn bijeenkomsten komen om mijn eten te proeven! Koken is nog steeds een project dat ik in mijn vrije tijd doe, naast mijn carrière in het bedrijfsleven. Ik ben benieuwd waar het heen gaat, maar ik weet zeker dat de sangha en de mindful practice essentiële ingrediënten zullen zijn van de mix.
Als je meer wilt weten van Agnes kan je haar volgen op Instagram.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Tell me a little bit about yourself?
My name is Agnes and I'm half Brazilian half Japanese, living in Amsterdam for 4 years. I grew up on a beautiful island in the South of Brazil where I studied Civil and Industrial Engineering and Products' Design. My work brought me around the world and I lived in many places like São Paulo, New York, Seattle and London as a global business developer for a technology company. Today, Amsterdam is home.
How did you come across Thay's teachings?
I had the immense luck to have unconditionally loving and ever-present parents. With great love, I learned, comes great grief. Two years ago my father was diagnosed with pancreatic cancer, and after nine difficult months of chemotherapy, he passed away in Brazil. Having spent a lot of time in knowing myself, the new traits of grief were completely foreign to me, so I decided to get acquainted with it, and study it. Among many books that didn't resonate with my feelings, I came across Thich Nhat Hahn's book "No death, no fear". It was a turning point for me, and it is the book I have gifted the most to friends and family.
Grief and Thays' Teachings
Thay's insights of interbeing, no birth, no death touched me profoundly and offered me the comfort I just failed to find anywhere else. After a few months, I had the privilege to visit Plum Village in their first retreat after COVID and after Thay's passing. With the love and care of the sisters in the New Hamlet, I was able to cuddle and take care of my grief in a beautiful way and gain the insight of impermanence and continuation.
The insight of continuation allows me to despair less about the physical distance to my father, because I can feel him when I walk mindfully, see a beautiful sunset or cook one of his recipes. My father cooked beautifully, and had so much joy in taking care and feeding his loved ones, sparing no effort to stock the fridge with our favourite meals, healthy and fresh from the market. From him, I learned food as a love language and how to take care of other people. With the insight of continuation and no birth, no death, I was able to transform my grief into a beautiful project, where I can honour my father's continuation.
Career and Thay's Teachings
One year ago, I decided to combine Thay's and my father's teachings to found a supper club. A supper club is something between a restaurant and a dinner party. You buy a ticket for a set 3 course fusion menu cooked by me. You share a table with strangers (friends that you haven't met yet) that are like-minded and the communal aspect of food. Around my table, I've seen friendships form, people making plans to go on yoga classes, boat trips and exchanging business cards. I met my neighbours, their friends who also brought their friends, and so on. What started as a table with 8 people, was now 43 on my last event - that was 14 metres of connection and community building!
My cooking is heavily influenced by my background: Brazilian-Japanese fusion, but also by my experiences and the places I've been, so the theme varies. Last June, I went on a cooking retreat in the monastery of Plum Village, in France. The experience inspired my following menu, a Vietnamese temple-food evening, which I hosted by the Canals of Amsterdam, showcasing some of the recipes that the sisters taught me in the monastery, like tofu made from scratch.
On other occasions, I host Mindful Dinners, where we recite Thich Nhat Hanh's Food Contemplation, then I follow with a short eating meditation, we have a few minutes of silent eating and then the evening continues normally with socialising. I always bring some element of mindfulness to my events, being in the plant-based cooking or with a contemplative question for the guests.
I'm lucky to be part of a Sangha that was there for me for the ups and downs of life. I made lifelong friends that not only support me in my practice but also root and cheer me on my projects, and sometimes also come to my events to taste my food! Cooking is still a project that I do in my free time, next to my corporate career. I'm curious to see where it goes but I'm sure the sangha and the mindful practice will be essential ingredients to the mix.
If you want to konw more about Agnes, you can follow her on Instagram.