Het gaat om brieven en toespraken die Thay tussen 1966 en 2014 geschreven heeft aan een zeer uiteenlopend publiek, bijvoorbeeld aan president Bush, aan de directeur van KFC maar ook aan een ter dood veroordeelde gevangene in de VS, en toespraken aan het Congres in de VS, aan de Verenigde Naties of het Vaticaan of zijn opmerkingen met betrekking tot Tibet.
Een groot deel van de teksten zijn brieven die Thay schreef aan zijn monastieke volgelingen, de broeders en zusters van de wereldwijde Plum Village gemeenschap. Daarin beschrijft hij o.a. zijn favoriete routes voor loopmeditatie in de verschillende kloosters, of het zitten in de herfstbries, of nieuwe plannen voor kloosterlingkledij. Ook gaat hij in op de droom die hijzelf als jonge monnik had, en steekt hij zijn volgelingen een hart onder de riem na de tragische gebeurtenissen in Bat Nha in 2009, toen het Vietnamese Plum Village-klooster door de regering met behulp van knokploegen hardhandig ontruimd werd.
De teksten zijn vaak liefdevol en inspirerend, zoals uit dit stukje blijkt:
".. Er valt nu sneeuw in Waldbröl, bij het EIAB. Vorige week belde zuster Song Nghiem me op en vertelde dat er sneeuw viel en dat er wel tien centimeter lag. Het landschap in Waldbröl is nu prachtig, en ze nodigde me uit om daar naar toe te komen. Maar ik ben daar al, zien jullie dat niet, mijn kinderen? Ik ben nu ook in Blue Cliff, in Deer Park, in Maple Village, in Lotus Bud, Magnolia Village, Prajna, Tu Hieu, Hohenau, in Source of Compassion, en op vele andere plaatsen!..."